سانفرانسیسکو

چند روز پیش رفتم سانفرانسیسکو . از ایستگاه سان ماتائو بلیط ترن گرفتم به قیمت 13 دلار رفت و برگشت .از سن خوزه تقریبا 45 دقیقه راه است . شهر قشنگی است با ساختمانهای دراز و بلند کنار دریا  .مرکز شهر رفتم .کلی ذوق زده شده بودم از دیدن ادم تو خیابونها .اخه تو سن خوزه اصلا ادم نمی بینی تو خیابوناش . اینجا از بس ادم کم  ادم وقتی با ادمها روبرو میشه هر کی ادم رو می بینه های /سلام خودمانی/ میکنه به ادم و رد میشه. رفتم پل گلدن گیت رو هم دیدم و غروب برگشتم سان خوزه .سوار اتوبوس شدم از مرکز شهر بیام ایستگاه ترن به راننده گفتم می خوام برم ایستگاه ترن سن خوزه  نمی دونستم به سن خوزه سن هوزی میگن راننده یه مرد میانسال چشم بادامی بود گفت سن هوزیییییی؟؟؟؟ ترنننن ؟؟؟؟؟ بعد مشت اش رو گرفت جلو من و چند بار باز و بسته کرد و صدای بوق قطار دراورد بووووبوووو و گفت ترنننن؟ گفتم اره بابا ترن.  موقع ظهر دیدم یه اغذیه فروشی غذا گذاشته هر کی میره یه ظرف یه بار مصرف ورمیداره هر چی دلش میخواد ورمیداره میاد قاشق چنگال میگیره میره . فکر کردم طرف چشم بادومی داره خیرات میده منم رفتم یه ظرف برداشتم رفتم قاشق بگیرم گفت غذا رو بزار رو ترازو دیجیتال  گذاشتم بعد گفت 10 دلار .چشمای من مثل شماره های ترازو دیجیتال هی فرکانس عوض کرد  خلاصه 10 دلار رو دادیم  .انجا هم چشم بادامی خیلی  زیاده اما نه به اندازه اینجا .انجا سیاه هم زیاد داره. امریکایی هم داره کم و بیش . ولی شهر همچنان دست چشم بادامی هاست
هنوز نمی دونیم خود امریکاییها کجای امریکا زندگی می کنند و سخت کنجکاوم این مسئله رو کشف کنم . به بچه ها میگم به نظرم برای دیدن امریکاییها باید به عراق و افغانستان بریم. فکر نمی کردم تو امریکا  نشه امریکایی پیدا کرد. به نظر میاد نسلشون منقرض شده واسه همینه اوباما رییس جمهور شده. .